این مذاکرات البته پیشتر نیز آغاز شده بود اما به فرجامی نرسید. شرط توفیق مذاکرات آتی، کالبدشکافی دور گذشته مذاکرات است.
کارشناسان روابط بین‌الملل بر این باور هستند که گروه موسوم به 1+5 با محوریت کشورهای اروپایی اختیارات کافی به مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا نداده بود و به عبارت بهتر تکلیف کار حتی برای خودش روشن نبود. بنابراین در دور جدید مذاکرات، یا باید به خاویر سولانا اختیارات کافی داده شود و یا کسانی در کنار او باشند که نمایندگی تام از سوی کشورهای متبوع خود داشته باشند.
علاوه بر این، پافشاری غیرمنطقی بر موضوع تعلیق کامل فعالیت‌های هسته‌ای تهران این مسأله را به یک تابو برای 1+5 تبدیل کرد که به دلیل فقدان جایگاه حقوقی از یک طرف و کوتاه نیامدن ایران از طرف دیگر، مذاکرات را به نتیجه نرساند و مسیرهای دیگری فعال شد.
به نظر می‌رسد اگر 1+5 از گذشته درس نگرفته باشد و همچنان بر این نگاه غیر منطقی خود اصرار داشته باشد، بازهم مذاکرات، افق روشنی نداشته باشد.
اما اگر واقعیت موجود را به‌درستی درک کند می‌توان به آینده مذاکرات خوش‌بین بود تا این موضوع پرچالش در محیطی با تفاهم به نتیجه برسد.
